Τα εναλλακτικά μέσα ορίζονται γενικά ως τα μέσα που διαφοροποιούνται από το χώρο των κυρίαρχων (εμπορικών) οργανισμών των μέσων ή/και που εναντιώνονται ευθέως σε αυτά – στη βάση του περιεχομένου, των αισθητικών κωδίκων, της οργάνωσης, των πρακτικών παραγωγής, των αρχών και της φιλοσοφίας, καθώς και της σχέσης με το κοινό. Στον πυρήνα της εννοιολόγησης των εναλλακτικών μέσων βρίσκεται το ζήτημα της εξουσίας και των τρόπων με τους οποίους αυτή συναντά αντίσταση, ανατρέπεται ή μετασχηματίζεται από τις συμβολικές πρακτικές. Το διαδίκτυο έχει αναζωογονήσει το πεδίο της παραγωγής εναλλακτικών μέσων, εισάγοντας νέες μορφές και πρότυπα, θολώνοντας ωστόσο ταυτόχρονα τα όρια μεταξύ του ‘κυρίαρχου’ και του ‘εναλλακτικού’ με νέους τρόπους. Το μάθημα αυτό προσφέρει μια γενική θεώρηση των εναλλακτικών μέσων, παρακολουθώντας την ιστορική τους εξέλιξη και εστιάζοντας σε τρέχουσες μορφές εναλλακτικών μέσων – όπως είναι τα ριζοσπαστικά, τα κινηματικά, τα ακτιβιστικά, τα κοινοτικά, τα υποπολιτισμικά, τα συμμετοχικά καθώς και τα μέσα των πολιτών.